Vanochtend bracht ik mijn dochter (5) na 6 weken zomervakantie weer naar school. De eerste schooldag werd feestelijk begonnen en ze had er zin in. Van de aanwezige volwassenen hoorde ik verschillende keren opmerkingen in de trant van ‘het echte leven is weer begonnen’ en ‘terug in de realiteit’ en ‘vakantiegevoel vasthouden’. Veel mensen hebben genoten van een heerlijke vakantie. Zo ook ik.
Vanuit mijn vakgebied triggert een opmerking als ‘het echte leven is weer begonnen’ mij enorm. Op vakantie doe je waar je zin in hebt, is er tijd voor ontspanning en breng je tijd door met de mensen waar je van houdt of erg om geeft. Maar kennelijk vindt dit alleen plaats in een afgebakende periode wat we dan vakantie noemen. Want daarna begint het ‘echte leven’ weer.
Maar wat is dan het echte leven? De ratrace, de drukte, de hectiek die we meestal zelf opzoeken? De ontbrekende tijd om elkaar langer dan 2 seconden in de ogen te kijken? Het gemis aan een goed gesprek waar zo veel behoefte aan is? Is er in ‘het echte leven’ geen ruimte voor ontspanning of tijd om dingen te doen waar je energie van krijgt? Investeren in jezelf?
Terwijl ik van school terug liep naar huis besloot ik uit pure hufterigheid niet aan het werk te gaan en eerst een uur te gaan sporten. Als ondernemer heb ik ten slotte gekozen voor vrijheid en regie over mijn agenda. Laat in de ochtend klap ik mijn laptop open en begin ik aan mijn dagdoelen. Mij realiserend en gelukkig prijzend dat er in mijn mindset geen verschil is tussen vakantie en werkweken.
Ik zou willen roepen en schreeuwen wat ik vind van het echte leven en zou het dan ook veel vaker wil hebben over een waarde-vol leven. Maar nog veel meer zou ik ter inspiratie willen weten hoe jij het echte leven vorm geeft.
Wat is jouw realiteit?
